Digenes Akrites - sgraffito bizantyńskie z XII wieku (replika Garncarza Macieja BeneAkebe)

Technika dekoracyna nazywana sgraffito albo sgraffiato polega na częściowym zdrapywaniu warstw angoby lub szkliwa, dziÄ™ki czemu widoczne stajÄ… siÄ™ warstwy dotÄ…d ukryte, a podiadajÄ…ce innÄ… barwÄ™. W ten sposób można stworzyć dwu- lub wielobarwnÄ… kompozycjÄ™. Odmiany tej techniki garncarskiej stosowane byÅ‚y zarówno w Chinach, jak i w Bizancjum, na Bliskim Wschodzie oraz w krajach muzuÅ‚maÅ„skich. StÄ…d technika przeniknęła do WÅ‚och i caÅ‚ej Europy. 

Garncarz Maciej przy pracy nad replikÄ… naczynia sgraffito (Digenes Akrites)

W Bizancjum do oÅ›rodków wytwarzajÄ…cych naczynia w tej technice należaÅ‚y Korynt oraz Cypr (ten drugi również w okresie panowania krzyżowców - do XV wieku). PiÄ™kne sÄ… obiekty wytworzone z renesansowych WÅ‚oszech (wspóÅ‚grajÄ…ce ze sobÄ… techniki sgraffito i majoliki). Sgraffito dobrej jakoÅ›ci wytwarzane byÅ‚o również w oÅ›rodkach Persji, Syrii, Egiptu czy muzuÅ‚maÅ„skiej Hiszpanii. Do najwiÄ™kszego mistrzostwa doszÅ‚y jednak warsztaty w Chinach (ceramika ci-zhou yao lub hezhoujao) i warsztaty z okolic perskiego miasta Garrus (technika zwana gabri lub guebri) - w XII/XIII wieku.

Rekonstrukcja wzoru z naczynia korynckiego z XII wieku (replika naczynia - Garncarz Maciej)